Գլուխ 12

   
1․ Եւ առաքեաց Տէր զՆաթան մարգարէ առ Դաւիթ. եւ եմուտ առ նա, եւ ասէ ցնա. Արք երկու էին ի քաղաքի միում. մին մեծատուն, եւ միւսն աղքատ:

2․ Եւ մեծատանն էին հաւտք եւ անդեայք բազում յոյժ:

3․ եւ աղքատին եւ ոչ ինչ. բայց որոջ մի փոքր զոր ստացեալ եւ ապրեցուցեալ եւ սնուցեալ էր զնա, եւ հաստատեալ էր ընդ նմա, եւ ընդ որդիս նորա ի միասին. ի հացէ նորա ուտէր եւ ի բաժակէ նորա ըմպէր, եւ ի ծոց նորա ննջէր. եւ էր նորա իբրեւ զդուստր:

4․ Եւ եկն անցաւոր առ այրն մեծատուն: եւ խնայեաց առնուլ ի հաւտից իւրոց եւ յանդէոց իւրոց առնել հիւրոյն անցաւորի եկելոյ առ նա. եւ էառ զորոջ աղքատին եւ արար առնն եկելոյ կերակուր առ նա:

5․ Եւ բարկացաւ սրտմտութեամբ Դաւիթ յոյժ առնն: եւ ասէ Դաւիթ ցՆաթան. Կենդանի է Տէր զի որդի մահու է այրն որ արար զայն.

6․ եւ զորոջն տուժեսցի եւթնպատիկ, փոխանակ առնելոյ զբանն զայն, վասն զի ոչ խնայեաց:

7․ Եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Դու ես այրն որ արարեր զայն: այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայէլի, ես եմ որ աւծի զքեզ թագաւոր ի վերայ ամենայն Իսրայէլի, եւ ես փրկեցի զքեզ ի ձեռաց Սաւուղայ:

8․ եւ ետու քեզ զտուն տեառն քոյ, եւ զկանայս տեառն քո ի ծոց քո. եւ ետու քեզ զԻսրայէլ եւ զՅուդայ. եւ թէ սակաւ իցէ. յաւելից քեզ դոյն չափ.

9․ եւ ընդէ՞ր անարգեցեր զբանն Տեառն առնել չար առաջի աչաց նորա: ԶՈւրիա Քետացի հարեր դու սրով, եւ զկին նորա առեր դու քեզ կնութեան. եւ զնա սպաներ սրով որդւոցն Ամոնայ:

10․ եւ արդ` մի հեռասցի սուր ի տանէ քումմէ մինչչեւ ցյաւիտեան` փոխանակ զի անարգեցեր զիս, եւ առեր զկինն Ուրիայ Քետացւոյ լինել քեզ կնութեան:

11․ Այսպէս ասէ Տէր. Ահա ես յարուցից ի վերայ քո չարիս ի տանէ քումմէ. եւ առից զկանայս քո առաջի աչաց քոց, եւ տաց ընկերի քում. եւ ննջեսցէ ընդ կանայս քո յանդիման արեգականս այսորիկ:

12․ զի դու արարեր զայդ ի ծածուկ, եւ ես արարից զբանդ զայդ յանդիման ամենայն Իսրայէլի, եւ առաջի արեգականս այսորիկ:

13․ Եւ ասէ Դաւիթ ցՆաթան. Մեղայ Տեառն: եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Եւ Տէր անցոյց զքեւ զմեղս քո` եւ մի մեռցիս:

14․ բայց քանզի զայրացուցանելով զայրացուցեր զթշնամիս Տեառն բանիւն այնուիկ. որդին քո զոր ծնանելոց է քեզ` մահու մեռցի:

15․ Եւ գնաց Նաթան ի տուն իւր. եւ եհար Տէր զմանուկն, զոր ծնաւ կինն Ուրիայ Դաւթի, եւ հիւանդացաւ:

16․ եւ խնդրեաց Դաւիթ յԱստուծոյ վասն մանկանն, եւ պահեաց Դաւիթ պահս, եւ եմուտ անկաւ ի վերայ գետնոյ:

17․ եւ յարեան ի վերայ նորա ծառայք տանն յարուցանել զնա. եւ ոչ կամէր յառնել ի գետնոյն, եւ ոչ եկեր ընդ նոսա հաց:

18․ Եւ եղեւ յաւուրն եւթներորդի մեռանել մանկանն. եւ երկեան ծառայքն Դաւթի պատմել նմա եթէ մեռաւ մանուկն. զի ասացին եթէ մինչդեռ կենդանի էր մանուկն` խաւսեցաք ընդ նմա` եւ ոչ լուաւ ձայնի մերում, եւ զիա՞րդ ասասցուք նմա թէ մեռաւ մանուկն, եւ գործիցէ չարիս:

19․ Եւ ետես Դաւիթ եթէ շշնջեն ծառայք նորա. եւ իմացաւ Դաւիթ եթէ մեռաւ մանուկն, եւ ասէ Դաւիթ ցծառայսն իւր. եթէ Մեռեա՞լ իցէ մանուկն. եւ ասեն. Մեռաւ:

20․ Եւ յարեաւ Դաւիթ ի գետնոյն, եւ լուացաւ, եւ աւծաւ, եւ փոխեաց զհանդերձս իւր, եւ եմուտ ի տունն Աստուծոյ, եւ երկիր եպագ նմա: եւ եմուտ ի տուն իւր, եւ խնդրեաց հաց ուտել. եւ եդին առաջի նորա հաց` եւ եկեր:

21․ Եւ ասեն ցնա ծառայքն իւր. Զի՞նչ է բանդ այդ զոր արարեր վասն մանկանն. մինչդեռ կենդանին էր, պահէիր, եւ լայիր, եւ տքնէիր. եւ իբրեւ մեռաւ մանուկն` յարեար կերար եւ արբեր:

22․ Եւ ասէ Դաւիթ. Մինչդեռ կենդանի էր մանուկն` պահէի եւ լայի. քանզի ասէի, ո գիտէ ողորմեսցի Տէր, եւ կեցցէ մանուկն:

23․ արդ` որովհետեւ մեռաւ մանուկն, ես ընդէ՞ր պահիցեմ. միթէ կարա՞ւղ իցեմ դարձուցանել զնա այսրէն: ես` առ նա երթալոց եմ, եւ նա առ իս ոչ դարձցի:

24․ Եւ մխիթարեաց Դաւիթ զԲերսաբեէ զկին իւր. եւ եմուտ առ նա եւ ննջեաց ընդ նմա: եւ յղացաւ եւ ծնաւ որդի. եւ կոչեաց զանուն նորա Սողոմոն: եւ Տէր սիրեաց զնա.

25․ եւ առաքեաց ի ձեռն Նաթանայ մարգարէի, եւ կոչեաց զանուն նորա Յեդէդի վասն Տեառն:

26․ Եւ պատերազմեցաւ Յովաբ յըՌաբաթ որդւոցն Ամոնայ, եւ եհաս յառնուլ զքաղաքն թագաւորութեան:

27․ եւ առաքեաց Յովաբ հրեշտակս առ Դաւիթ եւ ասէ. Պատերազմեցայ ընդ Ռաբաթայ, եւ հասի յառնուլ զքաղաքս ջրոց:

28․ եւ արդ` ժողովեա զմնացորդս ժողովրդեանդ, եւ բանակեսցիս զքաղաքաւս, եւ առցես զսա. զի մի ես առից զքաղաքս` եւ կոչեսցի անուն իմ ի վերայ սորա:

29․ Եւ ժողովեաց Դաւիթ զամենայն ժողովուրդն եւ չոգաւ յՌաբաթ, եւ պատերազմեցաւ ընդ նմա եւ առ զնա:

30․ Եւ առ զպսակն Մեղքոմայ թագաւորին նոցա ի գլխոյ նորա. եւ կշիռ նորա տաղանդ մի ոսկւոյ, եւ ականց պատուականաց. եւ էր ի գլուխ Դաւթի. եւ զառ քաղաքին` բազում յոյժ:

31․ եւ զժողովուրդն որ էր ի նմա` եհան արտաքս եւ արկ ընդ սղոցաւ` եւ ընդ քերանաւք երկաթեաւք, եւ շրջեցուցանէր զնոսա աղիւսով. եւ այնպէս առնէր ընդ ամենայն քաղաքս որդւոցն Ամոնայ: եւ դարձաւ Դաւիթ եւ ամենայն զաւրն յԵրուսաղէմ: