Գիրք` 27. Յայտնութիւն Յոհաննու

Գլուխ 19

   

1. Եւ յետ այնորիկ լուայ ձա՛յն մեծ բազմութեան յերկինս՝ ասելով. Ալէ՛լուիա, փրկութիւն եւ փառք եւ պատիւ եւ զաւրութիւն Աստուծոյ մերում.
2. զի ճշմարի՛տ եւ արդա՛ր են դատաստանք նորա, զի դատեա՛ց զպոռնիկն մեծ ի պոռնկութեան իւրում, եւ խնդրեաց զվրէժ արեան ծառայից իւրոց ի ձեռաց նորա:
3. Եւ կրկին անգամ աւրհնեցին՝ եւ ասացին. Ալէ՛լուիա. եւ ծո՛ւխ նորա ելանէ՛ր յաւիտեանս յաւիտենից:
4. Եւ անկա՛ն քսան եւ չորք երիցունքն՝ եւ չորք կենդանիքն, եւ երկի՛ր պագին Աստուծոյ՝ որ նստէ՛րն յաթոռ փառաց, ասելով. Ամէն՝ ալէ՛լուիա:
5. Եւ ձա՛յն յաթոռոյն ելանէր՝ ասելով. Աւրհնեցէ՛ք զԱստուած ամենայն ծառայք նորա, եւ որք երկնչիք ի նմանէ՝ փոքունք եւ մեծամեծք:
6 Եւ լուայ ձա՛յն բազմութեան մեծի՝ իբրեւ զձա՛յն ջուրց բազմաց, եւ իբրեւ զձայն հզա՛ւր որոտման ասելով դարձեալ. Ալէ՛լուիա. վասն զիթագաւորեա՛ց Աստուած ամենակալ:
7. Խնդա՛մք՝ եւ տամք փա՛ռս նմա, զի ե՛կն հարսանիք գառինն:
8. Եւ կինն հարսն նորա պատրաստեա՛ց զինքն. եւ տուաւ նմա զգենուլ բեհե՛զս սպիտակս սուրբս եւ լուսափա՛յլս. որ է բեհեզն արդարութիւն սրբոցն:
9. Եւ մի յերիցանցն ասէր ցիս. Գրեա՛ զայդ, երանելի՛ք են ամենեքեան՝ որ կոչեցեա՛լ են յընթրիս հարսանեաց գառինն:
10. Եւ ես անկեալ առաջի ոտից նորա, երկի՛ր պագի նմա: Եւ ասէ՛ ցիս. Անսա՛՝ մի՛ անկանիր առաջի իմ, քանզի եւ ես ծառայակի՛ց քո եմ, եւ եղբարց քոց՝ որք ունին զվկայութիւնն Յիսուսի Քրիստոսի. Տեառն Աստուծոյ միայն երկրպագեա՛. քանզի հաստատութեամբ Յիսուսի՛ է տեսիլդ, եւ հոգի մարգարէութեանդ. զի վկայութիւն Յիսուսի՛ է՝ հոգւովն սրբով՝ որ ի մարգարէսն էր:
11. Եւ տեսի զերկինս բացեալ, եւ ահա ձի՛ սպիտակ, եւ որ հեծեալն էր ի նմա՝ Հաւատարիմ եւ Ճշմարիտ, եւ արդարութեա՛մբ դատի՝ եւ պատերազմի:
12. Եւ աչք նորա բո՛ց հրոյ, եւ ի վերայ գլխոյ նորա պսա՛կս բազումս. ունէր անուն գրեալ. զոր ո՛չ ոք գիտէ՝ բայց միայն ինքն:
13. Եւ արկեալ զիւրեւ հանդերձ ներկեալ արեամբ. եւ կոչէր անուն նորա՝ Բան Աստուծոյ:
14. Եւ զաւրավարք երկնից՝ եւ զաւրք երկնից զհե՛տ երթային նորա ձիովք՝ զգեցեալք բեհեզս սուրբս եւ սպիտակս:
15. Եւ ի բերանոյ նորա ելանէր սո՛ւր սրեալ, զի նովա՛ւ հարցէ զազգս, եւ նա հովուեսցէ զնոսա գաւազանաւ երկաթեաւ, եւ նա՛ կոխեսցէ զհնծան գինւոյ՝ ցասման բարկութեան Աստուծոյ ամենակալի:
16. Եւ ունէր ի վերայ պատմուճանի իւրոյ, եւ ի վերայ անդամոց իւրոց գի՛ր գրեալ. Թագաւո՛ր թագաւորաց եւ տէր տերանց:
17. Եւ տեսի ա՛յլ հրեշտակ՝ որ կայր ի վերայ արեգական. զի աղաղակեա՛ց ի ձայն մեծ ամենայն հաւուց թռուցելոց ընդ մէջ երկնից՝ ասելով. Եկա՛յք ժողովեցարո՛ւք յընթրիս մեծին Աստուծոյ.
18. եւ կերիջի՛ք զմարմինս թագաւորաց, եւ զմարմինս երիվարաց՝ եւ ամենայն հեծելոց ի նոսա, եւ զմարմինս ազատա՛ց եւ ծառայից՝ մեծի՛ եւ զփոքու:
19. Եւ տեսի զգազանն՝ եւ զթագաւորս երկրի՝ եւ զզաւրս նոցա ժողովեալս առնել պատերազմ ընդ այնմ, որ հեծեալն էր ի ձին սպիտակ՝ եւ ընդ զաւրս նորա:
20. Եւ ըմբռնեցա՛ւ գազանն, եւ որ ընդ նմա սուտ մարգարէն, որ առնէր զնշանս առաջի նորա, եւ զորս մոլորեցոյց եւ ե՛տ առնուլ զդրոշմ գազանին՝ եւ զերկրպագուս պատկերի նորա. եւ կենդանւո՛յն արկին զնոսա ի լիճ հրոյ այրեցելոյ ծծմբով.
21. եւ այլքն մեռա՛ն ի սրոյ հեծելոյն ի վերայ ձիոյն՝ յորոյ բերանոյ ելանէր սուրն. եւ ամենայն թռչունք յագեցան ի մարմնոց նոցա: