Նիկիական հանգանակ

   Նիկիակոստանդնուպոլսյան կամ պարզապես Նիկիական հանգանակ, որն ասում ենք Ս. Պատարագի ժամանակ   
   
ՀԱՆԳԱՆԱԿ ՆԻԿԻԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎՈՅՆ
   
    Հաւատամք ի մի Աստուած Հայր ամենակալ, յարարողն երկնի եւ երկրի, երեւելեաց եւ աներեւութից։ Եւ ի մի Տէր Յիսուս Քրիստոս, Որդի Աստուծոյ, ծնեալ յԱստուծոյ Հաւրէ միածին, այս ինքն յէութենէ Հաւր։ Աստուած յԱստուծոյ, լոյս ի լուսոյ. Աստուած ճշմարիտ յԱստուծոյ ճշմարտէ, ծնեալ եւ ոչ արարեալ։ Նոյն բնութիւն Հաւր. որով ամենայն ինչ եղեւ յերկինս եւ յերկրի երեւելիք եւ աներեւոյթք։ Որ յաղագս մեր մարդկան եւ վասն մերոյ փրկութեան իջեալ մարմնացաւ, մարդացաւ, ծնաւ կատարելապէս ի Մարիամայ սրբոյ կուսէն՝ Հոգւովն Սրբով։ 1Որ եւ էառ հոգի, եւ մարմին, եւ միտք, եւ ամենայն որ ինչ է ի մարդ՝ ճշմարտապէս եւ ոչ կարծեաւք։ Չարչարեալ, այսինքն խաչեալ, թաղեալ, եւ յերիր աւուր յարուցեալ, ելեալ ի յերկինս՝ նովին մարմնով նստաւ ընդ աջմէ Հաւր։ Գալոց է նովին մարմնովն եւ փառաւք Հաւր դատել զկենդանիս եւ զմեռեալս, որոյ թագաւորութեանն ոչ գոյ վախճան։ Հաւատամք եւ ի Սուրբ Հոգին յանեղ եւ ի կատարեալ, որ խաւսեցաւ յաւրէնս եւ ի մարգաէս եւ յաւետարանս, որ էջն ի Յորդանան, քարոզեաց յառաքեալսն, եւ բնակեցաւ ի սուրբս։ Հաւատամք եւ ի մի միայն ընդհանրական եկեղեցի, ի մի մկրտութիւն, յապաշխարութիւն եւ ի թողութիւն մեղաց, ի յարութիւն մեռելոց, ի դատաստանն յաւիտենից հոգւոց եւ մարմնոց, յարքայութիւնն երկնից եւ ի կեանսն յաւիտենականս։
    Իսկ ոյք ասեն՝ էր երբեմն յորժամ ոչ էր Որդի, կամ էր երբեմն յորժամ ոչ էր Սուրբ Հոգի, կամ թէ յոչէից եղեն, կամ յայլմէ էութենէ կամ ի գոյութենէ ասեն լինել զՈրդի Աստուծոյ կամ զՍուրբ Հոգին, կամ փոփոխելի, կամ այլայլելի՝ զայնպիսիսն նզովեմք. զի եւ զնոսա նզովէ կաթուղիկէ առաքելա- կան եկեղեցի։
    Իսկ մեք փառաւորեսցուք՝ որ յառաջ քան զյաւիտեանս, երկիր պագանելով Սրբոյ Երրորդութեանն եւ միասնական Աստուածութեանն Հաւր եւ Որդւոյ եւ Հոգւոյն Սրբոյ. այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն։
   
   
   
    Եւ ապա կոչեցան ի Հռովմ, եւ յանդիման եղեն Կոստանդիանոսի արքայի, եւ ուսուցին նմա զհաւատս ճշմարիտս, եւ վկայութեամբ հաստատեցին զհիմնադրութիւն հաւատոյն․․․
    Եւ հրաման ետ ամենայն եպիսկոպոսաց ժողովել ի Նիկիա քաղաք. եւ ժողովեցան եպիսկոպոսունք եւ սուրբք բազումք։ Եւ եղեն անդ աւուրս ԺԵ. եւ ապա եմոյծ զնոսա ի պաղատն։ Եւ մինչ ժողովեալ կային միահամուռ յոսկեաւծ պատշգամի միոջ՝ եմուտ եկաց ի մէջ նոցա, եւ խոստովան եղեւ, եթէ «Քրիստոնեայ եմ եւ ծառայ Տեառն Աստուծոյ ամենակալի, եւ Յիսուսի Քրիստոսի Որդւոյ նորա սիրելւոյ»։ Եւ եղեւ խնդիր ամենայն եպիսկոպոսաց վասն հաւատոյ առաջի Կոստանդիանոսի արքայի. քննեցին զգիրս, եւ գրեցին հաւատս ճշմարիտս, որ ի Նիկիայն աւետարանեցաւ մեզ։
    - Մեք ընկալաք ի սրբոյն Գրիգորէ եւ յաստուածասէր թագաւորացն՝ ի Կոստանդիանոսէ եւ ի Տրդատայ, եւ յետ այնորիկ ապա կարգեցաւ մեզ Նիկիական լոյսն ի ձեռն նորին իսկ երջանիկն Կոստանդիանոսի, եւ ի նորին աւանդութեան վերայ հաստատեալ կամք, եւ ոչ խոտորիմք ի նմանէ ո՛չ յաջ եւ ոչ յահեակ։